Deze studie gaat over het kruis. Ik getuig erover op mijn getuigenis-pagina. Dit is de uitwerking ervan. Deze studie gaat dus over iets wat ik echt beleefd heb!
Als voorbereiding van mijn aanstaande Bijbelstudie die ik in de Pinkstergemeente Immanuel moest geven, zat ik te lezen in Galaten. Mij vielen drie teksten op die allemaal gaan over het kruis.
En ik vroeg mij af waarom Paulus, de schrijver van deze brief, dit zo zei. Het was vooral de tweede tekst die mij intrigeerde: je behoort Hem toe en dan heb je je vlees (al) gekruisigd?
Waarom zegt hij dat? Ik heb er toch niks aan bijgedragen? Als alleen dat ik geloof in Hem.
Dit is het toppunt van genade: ik heb er niks aan bijgedragen en mag toch in de triomftocht op Zijn strijdwagen met Hem meerijden. Het beeld is dat van een Romeinse generaal die in Rome gehuldigd wordt voor de overwinning(en) die hij behaald had op de tegenstanders van Rome, en zijn legionairs liepen achter de strijdwagen aan, evenals een aantal krijgsgevangenen. Ook reed er een slaaf mee op de strijdwagen. Vooraanstaande krijgsgevangenen werden aan het eind van de triomftocht geëxecuteerd.
Wie de medesoldaten zijn, dat is duidelijk. Dat zijn wij. De krijgsgevangenen zijn ook duidelijk, Hij heeft de machten ontwapend (hun de wet als wapen afgenomen), openlijk tentoongesteld en zo over hen gezegevierd (Kol. 2:15). En de slaaf die meerijdt op de strijdwagen? Dat ben ik. Alleen die slaaf had in het oude Rome de taak de triomfator een zinnetje te blijven influisteren: 'Bedenk dat je maar een mens bent.' Jezus was mens èn God.
Het gevolg van mijn ontdekking van het kruis en het geven van de Bijbelstudie was inderdaad dat ik plotseling bestand was tegen de pogingen van leerlingen om mij van mijn taak als docent af te houden.
Een bepaalde leerling, ik weet dus niet welke, heeft dat tegen zijn vader verteld, en die heeft dat weer verteld tegen een man op het werk, en die man kende de ouderling die dat na de Bijbelstudie aan de gemeente vertelde. Ik was zo trots en dankbaar dat iemand er iets van gemerkt had.
Tot slot, we lezen in 2 Korinthe 2:24, "Maar God zij gedankt, die ons te allen tijde in Christus doet zegevieren en de reuk van zijn kennis allerwegen door ons verspreidt, ... ." Dat is dat zegevieren van de generaal tijdens zijn triomftocht.